با سفر به استان فارس می توانید یک تیر و دو نشان بزنید. استان فارس یکی از بهترین شهرهای ایران برای گشت و گذار و تفریح است و با سفر به این شهر می توانید از آثار تاریخی و جاذبه های طبیعی این شهر دیدن کنید و از آن لذت ببرید. شهر داراب یکی از مناطق توریستی در استان فارس است که در سالیان اخیر مورد استقبال گردشگران قرار گرفته است به همین دلیل در این مطلب از همیار تریپ به معرفی جاذبه های گردشگری داراب می پردازیم پس با ما همراه باشید.
آسیاب سنگی داراب
آسیاب سنگی داراب، یکی دیگر از آثار تاریخی است که در بخش شمالی آتشکده‌ی آذرخش این شهرستان (مسجد سنگی) قرار دارد. این آسیاب سنگی متشکل از دو استوانه‌ی سنگی بزرگ است که در بالای کوه قرار گرفته و آب مورد نیاز آسیاب را تامین می‌کند.
معماری این سازه‌ی سنگی متعلق به دوران حکومت ساسانیان است و می‌توان آن را یکی از کم‌نظیرترین انواع آسیاب در تاریخ ایران معرفی کرد. طبق کتیبه‌ای که در بخش غربی ورودی آسیاب وجود دارد به خط کوفی که متعلق به اتابکان است، از تعمیر و بازسازی آن در دوران اتابکان و قاجاریه و نیز استفاده‌ی مجدد آن در دوران ناصرالدین شاه حکایت می‌کند.
آبشار دیدنی فدامی داراب
آبشار فدامی داراب در میان منطقه گرم و خشک فورگ فدامی همچون نگینی درخشان می‌درخشد. آبشاری شگفت‌انگیز و بهت‌آور است که از دیدنش پشیمان نمی‌شوید و شاید برایتان جالب باشد که بدانید این آبشار چهار نوع آب شور، شیرین، سرد و گرم را دارا است که در فاصله ۲۰ متری آبشار شیرین، با هم مخلوط می‌شوند و استخر طبیعی زیبایی را پدید می‌آورند. رودخانه دائمی ایجاد شده از آبشارهای فدامی حدود دو هزار هکتار از نخیلات (درختان خرما) پایین دست را آبیاری می‌کند.
آب این آبشار از چشمه‌ای که در ۵۰۰ متری آن واقع است و حدود یک متر مکعب در ثانیه آبدهی دارد تأمین می‌شود. چشمه فدامی پس از آن که حوضچه‌ای به عمق حدود ۲۰ متر را پر کرد، سر ریز می‌کند و پس از عبور از بستر یک کیلومتری به پرتگاهی می‌رسد که هنگام سقوط، زیباترین آبشار منطقه را تشکیل می‌دهد. این آبشار زیبا با ورود به رودخانه شور به میزان قابل‌توجهی از شوری رودخانه می‌کاهد و آب شور رودخانه را برای ۸۲۵ هکتار نخیلات و ۶۵۰ هکتار از زمین‌های کشاورزی پایین دست قابل استفاده می‌کند.
آتشکده آذرخش یا مسجد سنگی داراب
مسجد سنگی یک بنای تاریخی عجیب است که به واسطه ویژگی های خاص دارای شهرت جهانی است. این مسجد در گذشته یکی از مهم ترین و اصلی ترین آتشکده های مردمان ایران زمین بوده است که یکی از آتش های مقدس جاویدان در آن نگهداری می شده است. این آتشکده به واسطه آن که به طور کامل در دل کوه تراشیده شده بنایی بی مانند در کل جهان به شمار می آید. سقف مسجد سنگی یا آتشکده آذرخش باز می باشد. علت این امر آن است که سازندگان آن قصد داشته اند، محیطی را ایجاد کنند تا دود آتش از آن خارج شود و هوای درون آتشکده تهویه شود.
پلن این بنای باستانی داراب در ابتدا، مربعی بوده و سپس از چهار طرف به شکل چلیپا ادامه و گسترش یافته و فرم چهارطاقی پیدا کرده است. البته برخی از نشانه های موجود در این مکان، این فرضیه را ایجاد می کند که این بنا پیش از تبدیل شدن به آتشکده و سپس مسجد، مهراب مهرپرستان بوده است. متاسفانه مانند سایر بناهای تاریخی این شهر، آتشکده آذرخش نیز با بی مهری مسئولان مواجه می باشد و تدبیر خاصی برای مرمت و حفاظت از آن اندیشیده نشده است.
آتشکده آذرجو در دارابگرد در نزدیکی داراب
در مورد ماجرای ساخت و شکل گیری آتشکده آذرجو افسانه های مختلفی وجود دارد که با ماهیت معماری بنای برجای مانده از آن همخوانی ندارد. اما از آن جایی که این بنا نه تنها مرمت نشده در حالی که به شدت به عملیات مرمت نیاز دارد، مورد کاوش و تحقیق نیز قرار نگرفته ممکن است نتایج کاوش ها، افسانه های موجود در خصوص آن را اثبات کند.
اما چرا می گوییم در حال حاضر معماری بنا با افسانه ها همخوانی ندارد. مشهورترین افسانه در رابطه با ساختن این آتشکده شهر داراب، ماجرایی است که آن را به عنوان نخستین آتشکده جهان معرفی می کند. طبق این افسانه، استاف شاه به دستور زرتشت، برای یافتن آتش مقدس راهی سفری طولانی و دراز می شود تا آنکه در خوارزم آنچه را که در پی اش بوده، می یابد. او آتش مقدس را با خود از خوارزم به دارابگرد می برد و آتشکده آذرجو را می سازد و این آتش را در آن قرار می دهد و زنده نگه می دارد.
اما بنای آتشکده آذرجو، یک بنای چهارطاقی است که این دست از بناها در دوران ساسانیان ساخته می شدند. به همین خاطر در شرایط فعلی و با دانش کنونی، نمی توان این افسانه را صحیح دانست. آتشکده آذرجو در نزدیکی یک چشمه طبیعی با نام اغلان قیز قرار دارد و در کنار آن دو چاه آب سنگی و یک آسیاب سنگی هم وجود دارد.