اگر به دنبال یک مقصد گردشگری جالب برای گذراندن تعطیلات هستید، به شما پیشنهاد می کنیم که یزد را به عنوان مقصد گردشگری خود انتخاب کنید. در شهر یزد می توانید از جاذبه های توریستی بی نظیری بازدید کنید که همواره مورد استقبال گردشگران قرار گرفته اند. اشکذر یکی از بهترین مناطق استان یزد به شمار می رود که جاذبه های توریستی زیادی در آن وجود دارد. در این مطلب از همیار تریپ به معرفی مجموعه حجت آباد اشکذر یزد و معماری جالب آن می پردازیم پس با ما همراه باشید.
آشنایی با مجموعه حجت آباد اشکذر
اگر به شهر یزد بروید در نزدیکی این شهر و در جاده تهران یزد عمارتی باشکوه را مشاهده می‌کنید که در بین درختان و باغ‌ها قرارگرفته است. یک عمارت تمام آجری و خشتی در جز جز آن، نشان از قدمت بالای آن است. عمارت حجت آباد وزیر یزد در سی کیلومتری شهر یزد و در جاده تهران –یزد و یزد – طبس قرار گرفته است.
این بنای زیبا شامل بخش‌هایی همچون باغ، عمارت اصلی، حمام، آب‌انبار و کاروانسرا است. بانی و سازنده عمارت تاریخی حجت آباد وزیر یزد، میرزا محمد مستوفی حاکم یزد بود. میرزا محمد مستوفی در اواخر سلطنت ناصرالدین‌شاه ساخت این عمارت را به پایان رسانید. به دلیل نزدیکی این عمارت به روستای حجت آباد نام عمارت حجت آباد وزیر برای آن انتخاب‌شده است.
معماری دیدنی مجموعه حجت آباد اشکذر
ساختمان اصلی مجموعه‌ی باغ وزیر که حدود ۱۳۰ سال قدمت دارد، در سه طبقه به مساحت ۱۴۰۰ مترمربع به سبک زیبایی بنا شده و شامل سرسرا، ایوان، راهروهای چهارگانه گنبدی، هشتی، اطاق‌ها و پیش بخاری است که همگی با آجر تزیین شده است. مصالح به کار رفته در ساخت بناهای باغ از خشت، گل و آجر بوده است و در قدیم محل اطراق کاروان‌ها بوده است که امروزه، اکثر بناهای موجود آن عمدتاً با آجر مرمت و بازسازی شده‌اند.حمام مجموعه حجت‌آباد وزیر که به‌تازگی از زیر شنهای روان خارج شده، دارای دو صحن هشت ضلعی با نورگیرهای سقفی است.
بخش های جذاب مجموعه حجت آباد اشکذر
کاروانسرای وزیر حجت‌آباد رضوانشهر قرارگاه و وعدهگاه کاروانهای متعددی بود که از کویر می‌گذشتند، از این‌رو بازارچهای با دکانهای آهنگری، علافی و آب انباری که در کنار آن قرار داشته، پاسخگوی نیاز کاروان‌ها به خصوص مسافران تشنه بوده است. کالسکه خانه یک مکان اختصاصی برای اسب و کالسکههای وزیر و همراهانش بود که در گوشهای از این باغ باصفا به چشم می‌خورد. چاپارخانه نیز از دیگر قسمتهای این مجتمع خدماتی بین راهی سه قرن پیش است که چاپارهای خسته را پذیرایی می‌کرده است. این مجموعه متشکل از بخش های مختلفی مانند عمارت، حمام، کالسکه خانه، کاروانسرا و بازارچه می شود و پلان آن به صورت مستطیل شکل و با ابعادی برابر با ۱۲۵ در ۲۵۰ متر است.
چشم انداز مجموعه حجت آباد اشکذر
عمارت این مجموعه در سمت غربی باغ واقع و در سه طبقه ساخته شده است و مساحتی برابر با ۱۴۰۰ متر مربع دارد. این عمارت شبستانی بزرگ در قسمت شرقی با طاقی جناغی دارد، که زیبایی خاصی به آن بخشیده است. برای تزئین این بنا از آجر کاری های بسیار زیبایی استفاده کرده اند که در سراسر عمارت نیز به چشم می خورند. این ساختمان از بخش های مختلفی مانند سرسراها، ایوان‌ها، راهروهای چهارگانه، گنبد، هشتی و انواع اتاق تشکیل می شود.
یکی از بخش های مورد توجه این عمارت که در لحظه اول چشم بازدیدکنندگان را به خود خیره می کرد، حوضخانه آن بود. این حوضخانه دارای سقفی بلند بود که در پایین آن یک حوض به ابعاد ۵ در ۴ متر و به عمق ۲ متر وجود داشت. در بخش دیگری از باغ می توانید حمامی را ببینید که مانند همه حمام های قدیمی از بخش های گوناگونی مثل رختکن مدور، دو عدد ۸ ضلعی با نورگیرهای سقفی و یک خزینه تشکیل شده است. کالسکه خانه مجموعه در گوشه شرقی باغ قرار دارد که محلی برای نگهداری از کالسکه و اسب های مهمانان بود. در این باغ محلی را نیز به عنوان بازارچه در نظر گرفته بودند که مغازه و غرفه های متعددی در آن دیده می شد.
جاذبه های گردشگری مجموعه حجت آباد اشکذر
همان‌طور که گفته شد این عمارت در نزدیکی قنات اصلی روستای حجت آباد قرار داشت و در نتیجه آب این قنات به داخل حیاط عمارت هدایت می‌شد. این آب به داخل حوض بزرگ درون عمارت هدایت‌شده و از آن برای آبیاری باغ‌های اطراف عمارت استفاده شده است. زمین‌های اطراف این عمارت با توجه به مسیر قنات از حاصلخیزی خوبی برخوردار بوده و شما در فصل بهار و تابستان می‌توانید باغ‌های سرسبزی را در اطراف این عمارت مشاهده کنید. همین امر سبب شده که دیوار اصلی عمارت به دیوار باغ بزرگی متصل باشد.
نکته جالب در خصوص این عمارت این است که به دلیل وجود باغ‌های پر درخت در اطراف آن تا چند سال قبل نفرات زیادی از وجود این عمارت خبر نداشتند، به‌نحوی‌که تا مدت‌ها این عمارت به حال خود رها شده بود. حتی بخشی از آن نیز مورد تخریب قرار گرفته است. این عمارت در سال‌های پایانی دهه ۶۰ شناسایی و در سال ۱۳۷۵ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.