سفر به شهرهای شمالی کشور، می تواند جذاب و هیجان انگیز باشد. تالش یکی از بهترین مناطق استان گیلان است که جاذبه های تاریخی و طبیعی بیشماری در آن وجود دارد که گردشگران می توانند از آنها بازدید کنند. روستای مریان تالش یکی از بهترین مناطق تالش است که مانند نگینی در شهر تالش می درخشد و جاذبه های توریستی زیادی دارد. در این مطلب از همیار تریپ به معرفی روستای مریان تالش می پردازیم پس در ادامه همراه ما باشید.
آشنایی با روستای مریان تالش
روستای مریان در میان گردشگران با جنگل‌های انبوه و طبیعت کم‌نظیرش شناخته می‌شود؛ روستایی کوهپایهای که ۱,۰۸۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و آب و هوای آن در زمستانها سرد و در تابستانها معتدل است. به همین دلیل این روستا از جاذبه های گردشگری استان گیلان محسوب می‌شود.
مردم روستای مریان به زبانهای آذری و تالشی سخن میگویند و مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. اقتصاد روستا بر پایه فعالیتهای زراعی، باغداری، دامداری و صنایع دستی استوار است. گندم مهمترین محصول دیمی این منطقه به حساب می‌آید و توتون، ذرت، سیبزمینی، یونجه و لوبیا از دیگر محصولات زراعی آن هستند. زردآلو، سیب، به و گلابی نیز جزو محصولات باغی محسوب می‌شوند. همچنین مردم روستا، به‌ویژه زنان، با بافت و تولید صنایع دستی مانند گلیم، جاجیم، شال و جوراب در بهبود وضعیت اقتصادی خانوار نقش مهمی ایفا میکنند.
ویژگی های جالب روستای مریان تالش
پوشاک غالب مردم روستای مریان، لباسهای محلی مشابه لباسهای تالشی است. مردان از کلاه، شلوار، پیراهن جلو بسته با یقه هفت یا بسته، نیمه‌تنه یا جلیقه پشمی، شال و دستکش (در فصول سرد سال) استفاده میکنند. زنان روستا مانند زنان تالشی لباس می‌پوشند که شامل پیراهن بلند با دامن پرچین، جلیقه با رنگ تیره، پیژامه طرحدار و روسریهای رنگی و منقش هستند. استفاده از پارچههای رنگی و روشن، ویژگی پوشاک زنان روستا محسوب می‌شود. کودکان روستای مریان نیز از پوشاک محلی و معمولی استفاده میکنند. از انواع غذاهای محلی روستا میتوان به آبگوشت شوربا، آبگوشت قورمه، انواع آش مانند ترش آش و آش رشته و انواع غذاهای محلی همراه با برنج و ماهی اشاره کرد.
جاذبه های گردشگری روستای مریان
این روستا جاذبه های گردشگری فراوانی دارد که در کنار باعث شده اند که این روستا مقصد مناسبی برای سفر باشد. مسکن انسان های اولیه، گورستان های تاریخی، حمام قدیمی و کاخ سردار امجد، معماری بومی و آداب و رسوم، صنایع دستی به همراه چشم اندازهای طبیعی و بکر، پتانسیل ها و قابلیت های گردشگری فراوانی را به وجود آورده اند. در ادامه برخی از آنها را به اختصار شرح می دهیم.
معماری جالب خانه های روستا
معماری روستای مریان به دلیل استقرار در ناحیه کوهستانی، از روستاهای جلگه ای استان گیلان متفاوت است و این ویژگی ها را دارد: سقف چوبی خانه ها، لته کوبی است، درهای ورودی و پنجره ها، برای جلوگیری از سرما کوچک انتخاب شده اند، در ساخت خانه های قدیمی از مصالح بومی مثل سنگ، ملات کاهگل و چوب استفاده شده است.
گورستان تاریخی
یکی از جاذبه های تاریخی این منطقه این گورستان به شمار می رود، وجود آن بیانگر این واقعیت می شود که از نیمه دوم هزار قبل از میلاد تا کنون در هیچ مقطعی از زمان این منطقه خالی از سکنه نبوده است.
حمام مریان مربوط به دوره قاجار
این حمام تعلق به دوران قاجار است و در یکی از باغ های منطقه ییلاقی مریان در کنار جاده قرار دارد و مصالح آن شامل سنگ، آجر و ساروج می شود. حمام مریان از نظر فرم پلان و ساخت آن از دیگر حمام های سنتی ایران متفاوت است و شامل یک فضای مربع شکل در وسط، یک صحن در ضلع شرقی آن و راهروهایی در دور تا دور فضا می شود.
کاخ ییلاقی سردار امجد تالش
نصرت الله خان عمید السلطان، ملقب به سردار امجد یکی از حکام گرگانرود بود که از اواسط عهد ناصری تا انقلاب مشروطه در منطقه تالش حکومت می کرد. وی کاخ های یاد شده را به عنوان کاخ ییلاقی مورد استفاده قرار می داد.
تفریحات مختلف روستای مریان تالش
جشنواره سوارکاری و کشتی مردان، هر ساله در مناطق ییلاقی روستا برگزار می‌شود و در میان جوانان طرفداران بسیاری دارد. از بازیهای محلی روستای مریان میتوان به «قییش گوتورمک» یا «قییش چکدی»، «بورک قاچدی»، «خاله خاله» و «چیلینگ آغاج» اشاره کرد که اکثرا به‌طور گروهی و توسط کودکان روستا انجام می‌شود. مراسم عید نوروز نیز در این روستا همانند سایر نقاط ایران جریان دارد. روز سلطان، دروزه، ۴۵ نوروز و بنجک از جمله مراسم ویژه فصل بهار هستند و همین طور در شب یلدا رسوم «یوله چله»، «قصه چله» و «سیومو» برگزار می‌شوند.
مراسم بند آوردن باران و کوبیدن بر ظرف مسی برای رفع ماه‌گرفتگی و خورشیدگرفتگی از آیینها و رسوم مردم روستای مریان است. برگزاری اعیاد مذهبی و عزاداریهای ماه محرم نیز در روستا رواج دارد. نوای نی چوپانان و آوازهای محلی تالشی، شور و حال خاصی به مراسم و جشنهای مختلف مردم میبخشند. اجرای ترانههای عاشقی به زبان آذری، به‌ویژه در مراسم عروسی روستا متداول است. سرنا و دهل سازهای محلی این روستا هستند که در اجرای برخی آوازها و رقصهای محلی نواخته می‌شوند.